در حال بارگذاری ...
نگاهی به نمایش «مرز» به کارگردانی امید اولیایی از شهرستان قدس به بهانه اجرا دربیست و ششمین جشنواره تئاتراستان تهران

 مرز اسیر مرزهای معمول 

تئاتر تهران_مجید قربانی، نمایش مرز نگاهی به پدیده کولبری دارد و سربازی که به خاطر اختلاف با فرمانده خود به منطقه مرزی تبعید می شود و این اتفاق باعث ورود او به زندگی مردم کرد می شود و ...

نویسنده به موضوع مبتلا به در مناطق مرزی غرب کشور پرداخته و این اتفاق ارزشمندی است اما در روایت قصه دچار لکنت می شود و در لحظاتی مخاطب دچار سردرگمی بین نسبت بین شیرین و فرهاد می شود و یا در بخشی دیگر علت مرگ شیرین به شکل دقیق مشخص نمی شود.
گرچه دیگر زیاده گویی در نمایشنامه نویسی مدرن مقبول نیست اما داشتن نگاه مینی مالیستی(کوتاه نویسی) در حدی که به روایت قصه آسیب بزند نیز مسیر درستی نیست. 
نمایش مرز یک مونولوگ است که توسط یک بازیگر (امید اولیایی ) که کارگردانی نمایش را هم به عهده دارد اجرا می شود. 
یکی از مهمترین عناصر در نمایش های مونولوگ داشتن بهانه روایت است که در نمایش مرز این مهم به عهده شخصیت شیرین است اما علت این انتخاب محکم نیست و ما متوجه علت روایت داستان برای شیرین نمی شویم.یکی از دلایل این اتفاق بخاطر رفت و آمد های زمانی و مکانی است که ارتباط دراماتیک با اجرا را در پاره ای از موارد از دست می دهد و باعث گسست ارتباط مخاطب با چگونگی روایت نمایش برای شخصیت شیرین می شود.

مجموع این شرایط به همراه دیالوگ نویسی نسبتا روان اما مخدوش که در بعضی از قسمت ها منجر به سر در گمی احتمالی مخاطب می شود، در نهایت محصولش یک نمایشنامه نسبتا خوب است که تا رسیدن به یک متن ماندگار فاصله زیادی دارد.
کارگردانی هم در حد و اندازه نمایشنامه است. میزانسن های معمولی و قابل پیشبینی و ریتم و تمپوی متوسط در طول نمایش در حدی است که نه مخاطب را خسته می کند و نه مجذوب خود می سازد.
با شرایطی که در خصوص متن اشاره شد شاید کاری بیش از این هم در کارگردانی نمی توان انتظار داشت و همچنین در بازیگری نمایش.

امید اولیایی بازیگر خوب و با استعداد ایست اما بستر نمایشنامه و همچنین ایده های کارگردانی خودش، او را به چالشی سخت و پیچیده نمی کشد تا نتیجه آن آزمون را ببینیم.
در کنار این شرایط استفاده احساسی صرف از موسیقی زیبای کردی ، عدم توجه ویژه به طراحی لباس ( به طور مثال عدم تناسب درجه نظامی لباس سرباز و تحصیلات او ، عدم اشاره به نام طراحان صحنه و لباس در بروشور نمایش) باعث می شود در نهایت علیرغم طراحی نور و آکساسوار مناسب شاهد یک اجرای معمولی باشیم که موضوع جذاب و بکر دراماتیک اثر به شکل قابل توجه ای پرورش داده نمی شود و اجرا در پیچ و تاب های اشاره شده باقی می ماند و پیش تر نمی رود و مرز های معمول را نمی شکند تا افق های تازه ای از اجرا را پیش روی مخاطب قرار دهد.

با آرزوی درخشش های بیشتر برای گروه جوان و با استعداد مرز از شهرستان قدس

 




نظرات کاربران